Mist u het Frankrijk van vroeger ook zo?

De setting: een keurige politicus in een net pak, voor een klassieke microfoon als ware hij de natie toe aan het spreken via een huiselijk warm voorgegloeide buizenradio. De soundtrack: iets klassieks met een licht strijdbaar Frans gevoel. Het verhaal: La Douce van weleer, het land van Brigitte Bardot en Blaise Pascal, van Versailles en Verlichting. De boodschap: U HERKENT UW EIGEN LAND NIET MEER EN IK BEGRIJP U! De afzender: Éric Zemmour, conservatief politiek journalist, schrijver en essayist. Zijn wens: de volgende president van Frankrijk worden, met een boodschap van migratie- en islamkritiek, een afkeer van de EU ('dat nooit een natie zal zijn') en een terugkeer naar het Frankrijk van vrijheid, gelijkheid en broederschap dat niet wordt gevazaliseerd (door Brussel) of gekoloniseerd (door de islam), danwel op een andere manier gezelfmoord wordt. NOU, die slaapt niet op een Emma Matras dat zal dan ook wel weer racisme zijn, ou pire. Maar kansrijk lijkt ons zo'n betoog wel, in het Frankrijk van de Gillettes Jaunes, Pass Sanitaire en de permanente dreiging van islamitisch geweld. Allons enfants de la Patrie, maakt deze zoon van joodse Berbers uit Algerije kans op uw stem in 2022?